Celeste Mogador
Ik omschrijf mezelf als een knutselaar, ergens tussen beeldend kunstenaar en ambachtsman in. Ik heb zelf leren borduren, empirisch, terwijl ik aan het werk was. Ik hou van het spel van de naald die in de stof dringt. Ik doe het, ik maak het ongedaan, ik begin opnieuw en ik verbeter. Alles wat ik rapporteer bevat fouten. Hoewel ik in het dagelijks leven snel en ongeduldig kan zijn, toon ik ook doorzettingsvermogen in mijn omgang met materialen en technische knowhow. Borduren is mijn handmatige anxiolyticum: ik borduur totdat ik mezelf vergeet. Deze punt-voor-punt-opvulactiviteit weerhoudt mij ervan na te denken, als een vorm van pointillisme. Mijn geest komt tot rust en ik word weer sereen. Sommigen spelen sudoku, anderen gaan joggen of yoga, ik borduur. Mijn praktijk is verre van koud en minimalistisch design.
Ik eis een terugkeer naar mooie dingen, naar edele materialen, naar mooie stukken die lang meegaan en worden doorgegeven.
Minder is meer. Je moet minder, duurder maar beter kopen. Geboren in het hart van Bretagne, gevoed door de rijkdom van de Bretonse cultuur, en altijd woonachtig in Bretagne, werd ik ondergedompeld in de eeuwenoude traditie van geborduurde kostuums, zoals Glazig-borduurwerk en Bigoudène-borduurwerk. Ik had ervan gedroomd om de cursussen te volgen aan de Quimper Art Borduurschool onder leiding van Pascal Jaouen. Vanaf mijn 18e ben ik begonnen met het borduren van visgraatpatronen. Vervolgens leerde ik specifieke borduursteken uit het Bretonse erfgoed zoals Dren-Pesk, een decoratief motief in de vorm van een visgraat dat de kostuums van de Bigoudènes siert. Maar ik wil weg van de epinale beelden van Bretons Bretagne. Ik wil laten zien dat er nog iets anders is. Bretagne is een dynamische regio met veel creativiteit en initiatieven. Mijn borduurmotieven zijn een terugkeer naar de bronnen van de traditie, maar dan in een rockversie. Zo heb ik een vernieuwde kabig gemaakt met geborduurde patronen van duikers.
Het thema van het oog is, net als dat van de speelkaarten, het resultaat van een toeval dat de zaken goed deed. Ik werk op gevoel, altijd op zoek naar thema’s. Deze zijn heel grafisch, bijna als bewegwijzering. Deze juwelen zijn geluksbrengers om tegen boze geesten te vechten; zij zijn dragers van hoop en een toekomst. Maar ik wil niet alleen maar ‘Bretons’ zijn. Borduren bestaat overal en in alle culturen. Onze nieuwe merken Céleste Mogador en Eté 36 positioneren zich in een lifestyle- en high-end niche. Het omvat luxe confectiekleding, unieke sieraden, accessoires, briefpapier en ook cementtegels. Ik wil mijn patronen naar verschillende media brengen als onderdeel van kleine collecties. Ik zal ook samenwerken met een gemeenschap van vrouwelijke borduursters in Rwanda om een aanpak te ontwikkelen die de ethische dimensie en chic combineert. Er is een mooi verhaal te vertellen.
Pascale Nivet-Bernetière, geboren in Carhaix in het hart van Bretagne, woont en werkt in Rennes. Samen met haar man Fabrice Bernetière is deze autodidactische ontwerper en illustrator onder de naam Melle Héloïse in 2004 medeoprichter van het schrijfwaren- en decoratieve accessoiremerk La Marelle. In 2014 lanceerde ze het lifestylemerk Eté 36 en in 2016 Céleste Mogador, waarvoor ze creatief directeur is en vrijelijk borduurwerk maakt, geïnspireerd door de Bretonse traditie.
- Interview met Céleste Mogador door Marie Jo Malais voor het House of Game trendboek van de sessie Maison & Objets september 2016 -
