Celeste Mogador

Celeste Mogador

Ik omschrijf mezelf als een knutselaar, tussen beeldend kunstenaar en ambachtsvrouw. Ik leerde empirisch alleen borduren terwijl ik aan het werk was. Ik hou van het spel van de naald die in de stof gaat. Ik doe het, ik maak het ongedaan, ik begin opnieuw en ik verbeter. Het enige wat ik doe is fouten maken. Hoe snel en ongeduldig ik ook kan zijn in het dagelijks leven, ik volhard ook in mijn omgang met materialen en technische knowhow. Borduren is mijn handmatige anxiolyticum: ik borduur totdat ik mezelf vergeet. Deze activiteit van steek voor steek vullen, als een vorm van pointillisme, verhindert mij na te denken. Mijn geest komt tot rust en ik word weer sereen. Sommige mensen spelen sudoku, anderen gaan joggen of doen aan yoga, ik borduur. Mijn praktijk is verre van koud en minimalistisch design.

Ik vraag een terugkeer naar mooie dingen, edele materialen, mooie stukken die lang meegaan en worden doorgegeven.

Minder is meer. We moeten minder, duurder maar beter kopen. Geboren in het hart van Bretagne, gevoed door de rijkdom van de Bretonse cultuur, en woonachtig in Bretagne zolang ik me kan herinneren, ben ik ondergedompeld in de oude traditie van geborduurde kostuums, zoals Glazig-borduurwerk en bigoudène-borduurwerk. Ik had ervan gedroomd om de cursussen te volgen van de Quimper School of Art Borduurkunst, geanimeerd door Pascal Jaouen. Vanaf mijn 18e begon ik met het borduren van visgraatmotieven. Vervolgens leerde ik specifieke borduursteken uit het Bretonse erfgoed, zoals de Dren-Pesk, een decoratief visgraatpatroon dat de kostuums van de Bigoudènes siert. Maar ik wil uit de Epinal-beelden uit Bretagne stappen. Ik wil laten zien dat er nog iets anders is. Bretagne is een dynamische regio met veel creativiteit en initiatief. Mijn borduurmotieven zijn een terugkeer naar de wortels van de traditie, maar dan in een rockversie. Dus heb ik een kabig gemaakt die opnieuw is ontworpen met geborduurde patronen van vrouwelijke duikers.

Zowel het thema van het oog als dat van de speelkaarten zijn de vrucht van een kans die de zaken goed deed. Ik werk op gevoel, altijd op zoek naar thema’s. Deze zijn heel grafisch, bijna als wegwijzers. Deze juwelen zijn geluksbrengers om kwade geesten te bestrijden; zij zijn dragers van hoop en toekomst. Maar ik wil niet alleen maar ‘Breton’ zijn. Borduren bestaat overal en in alle culturen. Onze nieuwe merken Céleste Mogador en Eté 36 positioneren zich in een lifestyle- en high-end niche. Het omvat luxe confectiekleding, sieraden in unieke stukken, accessoires, briefpapier en ook cementtegels. Ik wil mijn ontwerpen op verschillende dragers brengen in het kader van kleine collecties. Ik zal ook samenwerken met een gemeenschap van vrouwelijke borduursters in Rwanda om een ​​aanpak te ontwikkelen die de ethische dimensie en chic combineert. Er is een leuk verhaal te vertellen.

Pascale Nivet-Bernetière, geboren in Carhaix in het hart van Bretagne, woont en werkt in Rennes. Samen met haar man Fabrice Bernetière is deze autodidactische ontwerper en illustrator onder de naam Melle Héloïse in 2004 medeoprichter van het schrijfwaren- en decoratieve accessoiremerk La Marelle. In 2014 lanceerde ze het lifestylemerk Eté 36 en in 2016 Céleste Mogador, waarvoor ze de creatieve leiding heeft en borduurmotieven maakt die vrijelijk zijn geïnspireerd op de Bretonse traditie.